بررسی تاثیر مدیریت دانش در ایجاد و استقرار سازمان یادگیرنده

دانش، موتور محرکه توسعه دانایی محور بوده، توجه به آن نقش فزاینده ای در رشد سازمانها و جوامع خواهد داشت. برای ارائه تصویری از سازمانها و جوامعی که بیشترین استفاده و بهره را از دانش، در چرخه کامل آن می برند از اصطلاحات سازمان یادگیرنده و در مقیاس بزرگتر جامعه یادگیرنده و ملت یادگیرنده استفاده می شود. سازمان یاد گیرنده یا فراگیر یک الگوی تغییر یافته برای سازمانها و راهی نوین برای اندیشیدن درباره سازمان، در عصر دانش است . یک سازمان یادگیرند ه دارای کمترین سلسله مراتب اختیارها، پاداشی برابر در برابر عملکرد یکسان، فرهنگ مشترک و ساختاری انعطاف پذیر و سازشکار است که می توان بدان وسیله از فرصتها استفاده کرد و بحرانها را از بین برد. سازمان یادگیرنده، الگوی منحصر به فردی ندارد و به واقع نوعی نگرش یا فلسفه جدید درباره سازمانهاست که نقشهای اصلی را به عهده اعضای سازمان می گذارد. ساختن محیطی یادگیرنده و افزایش شایستگی و قابلیت منابع انسانی، لازمهٔ ایجاد هر سازمان یادگیرنده است که هر عضو آن هر لحظه به دنبال یافتن اطلاع از نیاز برای تغییر، کسب اطلاعات و دا نش لازم، ارائه ایده مناسب و به کارگیری آن ایده در عمل، برای تطبیق دادن خود و سازمان با تغییرات ایجاد شده در محیط خارجی است . مدیریت منابع انسانی برای مدیریت دانش بستری فراهم می کند که در آن کسب اطلاعات و دانش و به اشتراک گذاشتن آن در سرتاسر سازمان نهادینه میشود و زمینه را برای ایجاد سازمانی یادگیرنده فراهم می سازد. نیاز سازمانها برای تبدیل شدن به سازمانهای یادگیرنده، فزونی یافته است . سازمان یادگیرنده به مدیریت دانش نیازمند است و به عکسی . پاسخ به این پرسش که کدامیک زودتر مطرح شده، غیر ممکن است .زیرا برای نیل به موفقیت، هر دو به هم نیازمندند. هرسازمان برای تبدیل شدن به یک سازمان یادگیرنده، نیازمند توجه به مفاهیم مرتبط به سازمان یادگیرنده و مدیریت دانش است . بنابراین در اینجا بر هر دو مورد تاکید می شود . در این مقاله به دنبال ارتباط بین این دو موضوع ( مدیریت دانش و سازمان یادگیرنده) می باشم و سعی خواهیم کرد تا حد امکان این موضوع را تبیین و ارائه کنیم.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، ماهیت دانش سازمانی ، عناصر ایجاد سازمان یادگیرند