سنجش خطرپذیری کاربری مسکونی در برابر مخاطرات با تکیه بر اصل همجواری مطالعه موردی: منطقه یک شهر اهواز

گسترش شهرنشینی در دوران معاصر و پیدایش کلان شهرها به عنوان مکانهای تجمع انبوه مردم و در معرض مخاطرات بالقوهی طبیعی ومصنوع بودن اکثر آنها از طرف دیگر، توجهات بسیاری را در سالهای اخیر، در میان برنامهریزان، دولتها و ملتها به موضوع خطرپذیریو مدیریت آن جلب نموده است. موقعیت کلان شهر اهواز در کنار بافت اجتماعی و فرهنگی این شهر و همچنین قرارگیری در محدودهای پرمخاطره از لحاظ پدیدههای طبیعی و انسانی میزان آسیب پذیری این شهر را بشدت افزایش داده است. این پژوهش جزو تحقیقات کاربردی و ماهیت تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و بررسیهای میدانی در منطقه یک شهر اهواز است.شاخصهای منتخبدر دو مرحله گردآوری شد و در انتها با استفاده از روش دلفی ادغام گردیدند. پس از استخراج شاخصها وزن شاخصها با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره AHP بدست آمد؛ سپس به وسیله نرم افزار GIS باابزار Fuzzy overly باگامای 0/9 تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج حاکی از آن است که، بخش عمده ای از منطقه یک شهر اهواز از لحاظ شاخص های همجواری برای آسیبپذیری دارای میزان آسیبپذیری بالایی هستند

کلیدواژه ها:

آسیبپذیری ، مسکونی ، مخاطرات ، همجواری ، اهواز