بررسی . اثرات مدیریت اقتصاد کلان برگسترش اعتباری مستقل بازارهای نوظهور

بازار نوظهور، به انگلیسی: emerging market یک بازار ملی که در فرآیند پیشرفته تر شدن، قرار دارد و دارای نقد شوندگی در بدهی های محلی و بازار سهام است، از طرفی با برخی تغییرات در سیستم مقرراتی و بازارها، روبروست.بازارهای در حال ظهور (یا نوظهور) با سطح بازارهای کارا، فاصله زیادی دارند و فاقد مقررات و استاندارهای سخت حسابداری و بازارهای اوراق بهادار می باشند، که در کشورهای توسعه یافته ( نظیر ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن( مرسوم است. اما این کشورها، دارای زیرساخت های فیزیکی لازم، نظیر سیستم بانکی، بورس اوراق بهادار و پول واحد می باشند.بازارهای در حال ظهور از سوی سرمایه گذاران به عنوان یک فرصت کسب بازدهی بالا نگریسته می شوند، چرا که آنها اغلب از نرخ رشد اقتصادی و تولید ناخالص داخلی سریع تر برخوردار هستند. این بازارها همچنین از روند صنعتی سازی بالایی برخوردار هستند. در عوض سرمایه گذاران در بازارهای نوظهور، با ریسک های بزرگتری مواجه هستند، که از بی ثباتی اقتصادی، مسائل زیرساختی داخلی، نوسانات نرخ ارز و محدود بودن فرصت های منصفانه (زیرا اغلب بنگاه های بزرگ، توسط دولت، مدیریت می شود) ناشی می شود، همچنین بازار سهام از نقدشوندگی پایین رنج می برد. اقتصادهای بازار در حال ظهور، درآمد سرانه کمی دارند، بی ثباتی سیاسی اجتماعی بالاتری داشته و درصد بیکاری آنها نیز بالا می باشد.

کلیدواژه ها:

بازار نوظهور ، ، نوآوری ، emerging market ، مدیریت ، پول ، اقتصاد