نقش سوء رفتار دوران کودکی در پیش بینی رفتارهای پر خطر و حساسیت به طرد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

هدف از این مطالعه تعیین نقش سوء استفاده دوران کودکی در پیش بینی رفتارهای پر خطر و حساسیتبه طرد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود. این پژوهش از نوع توصیفی است. جامعه آماری شاملکلیه مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره و مطب های روان پزشکان و هم چنین مراجعه کنندگان بهبیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر بود که دارای اختلال شخصیت مرزی بود. روش نمونه گیری از نوعدر دسترس بود. تعداد 96 بیمار سرپایی که با تشخیص روان پزشکان دارای اختلال شخصیت مرزی بوده وهمکاری در پژوهش حاضر را پذیرفتند، از میان مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر بوشهر انتخابشدند و به وسیله مصاحبه بالینی مورد ارزیابی قرارگرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شخصیتمرزی، پرسشنامه رفتارهای پرخطر، پرسشنامه حساسیت به طرد، پرسشنامه تنظیم هیجان استفاده شد.نتایج ضریب همبستگی پیرسیون ارتباط مثبت و معنی داری بین سوء استفاده دوران کودکی را با رفتارپرخطر و حساسیت به طرد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نشان داد. تحلیل رگرسیون نیز آشکارکرد که رفتار پر خطر و حساسیت به طرد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می تواند به وسیله سوءاستفاده دوران کودکی پیش بینی شود. نتایج این مطالعه بیانگر این است که محیط های خانوادگی ناسالمو بی اعتبار کننده و تجربه سوء استفاده در دوران کودکی می تواند نقش رشدی در حساسیت به طرد ورفتارهای پرخطر در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سوء رفتار دوران کودکی ، رفتارهای پر خطر ، حساسیت به طرد ، اختلال شخصیت مرزی