بررسی تأثیرخطای برآورد ورودی های طراحی روسازی بر روی خطای پیش بینی عمر روسازی بابهره گیری از روش شبیه سازی مونت کارلو

طرح روساز ی در رو شهای مکانیکی- تجربی در معمول بر پایه فرضه ایی مانند ویژگی ها ی لایه های روسازی (ضخامت، ضریبکشسانی، ضریب پواسون و ...) ، بارگذاری (وزن محور، مختصات چرخ ها، شمار تکرار و ...) و همچنین سازوکارهای گوناگون خرابی برای مصالحمختلف انجام می شود. به حقیقت پیوستن همه فرض ها در طراحی روسازی برای مطالعه عملکرد آن در سال های مختلف بهره برداری به دلیلوجود خطا در پیش بینی آمد و شد خودروهای گوناگون، نبود تعیین دقیق ویژگی های مصالح با توجه به هزینه بسیار زیاد برخی از این آزمایش ها وهمچنین خطاها و محدودیت ها در مرحله اجرایی امکانپذیر نمی باشد. وجود خطا در عامل ها ی ورودی طراحی روسازی سبب شده است تا درروش های جدید طراحی روسازی وابسته به روش مکانیکی– تجربی، فرآیند طراحی روسازی بصورت یک فرآیند غیرقطعی مطرح شود تا از اینراه بتوان اثر خطای عامل های ورودی طراحی را بر خطای عامل های عملکردی روسازی بررسی و در نهایت قابلیت اطمینان طرح را وارسی کرد.با توجه به محاسبات پیچیده مورد نیاز در روش های مکانیکی – تجربی برای تحلیل و پیش بینی عمر روسازی، روش های سنتی بر پایه مشتق گیریرا نمی توان برای تعیین خطای عامل های عملکردی روسازی مورد استفاده قرار دا د. در این مقاله تأثیر خطای عامل های مختلف طراحیروسازی (ضریب کشسانی، ضریب پواسون، ضخامت لایه ها و فشار چرخ) بر روی خطای پیش بینی عمر خستگی و شیا رشدگی روسازی با استفادهاز روش شبیه سازی مونت کارلو) Monte Carlo (مورد بررسی قرار گرفته و اثرهای هر یک از عامل های ارائه شده است. برای این منظور با در نظر گرفتن سه مقطع روسازی با ظرفیت سازهای متفاوت، درجه اهمیت هر یک از عامل ها ی ورودی بر روی قابلیت اطمینان عمر خستگی وشیارشدگی مشخص شده است. همچنین، امکان استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو در گسترش رابطه هایی برا ی پیش بینی خطای عمرشیارشدگی و خستگی روسازی به گون های که نیاز به شبیه سازی های آینده نباشد، بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

روش مکانیکی- تجربی ، تحلیل خطا ، شبیه سازی مونت کارلو ، خستگی ، شیارشدگی ، طراحی روسازی