بررسی رابطه بین کیفیت افشا وارزش شرکت با نقش میانجی نقد شوندگی در شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران

در پژوهش حاضر سعی برآن است تا با استفاده از آزمون های آماری مورد نیاز رابطه بین کیفیت افشا و ارزش شرکت با نقش میانجی نقد شوندگی سنجیده شود در ایـن بررسی از روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نوع روش پس رویدادی می باشد. نمونه آماری این پژوهش تعداد 48 شرکت پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 1389 تا 1393 می باشد. نتایج تحقیقات گذشته نشان می دهد که افشای بیشتر اطلاعات سبب کاهش عدم تقارن اطلاعات می گردد به این ترتیب نرخ بازدهمورد انتظار سرمایه گذاران کاهش و تقاضا برای سهام شرکت افزایش و در نتیجه ارزش شرکت افزایش می یابد، که نتایج این تحقیق خلاف انتظار ما بود و می توان این گونه تفسیر نمود که بازار ایران کارایی لازم رو جهت افشاء به موقع اطلاعات را نداشته و اطلاعات افشاء شده به دلیل عدم به موقع و مفید بودن، تاثیر معکوس بر تصمیمات سرمایه گذاران داشته ود نتیجه ارزش شرکت کاهش می یابد.که این امر می تواند موجب جلب اعتماد افراد برون سازمانی شود. همچنین شرکت هایی که کیفیت افشا بالاتریدارند در مورد ارزش واقعی سهام آنها ابهام کمتری وجود دارد، بنابراین، انتظار می رود نقدشوندگی سهام این شرکت ها همبستگی کمتری با نقدشوندگی بازار داشته باشد. این نتیجه مهم است چرا که انتظار بر این است در زمانی که تأمین کنندگاننقدشوندگی، نقدینگی را در بازار کاهش و امکان نقدپذیری اکثر سهام ها پایین است، این سهام به لحاظ ریسک اطلاعاتی کمتریکه دارد، اعتماد معامله گران را حفظ و با سرعت و سهولت بیشتر نقد شود. و در نهایت رابطه منفی و معنادار نقدشوندگی سهام با ارزش شرکت ، چنین تفسیر می شود که نقدشوندگی سهام می تواند تمایل سرمایه گذاران را از سرمایه گذاری در چنین سهمیکاهش دهد و بر ارزش شرکت اثر منفی بگذارد؟ در این تحقیق تاثیر متغیرهای کنترلی اندازه شرکت و اهرم مالی بر روابط بینفرضیات و متغیرهای تحقیق سنجیده شده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت افشا ، ارزش شرکت ، نقد شوندگی