واکاوی مفهوم خلاقیت در ارتباط با فضاهای معماری کودکان

آغاز پرورش بسیاری از توانایی های انسان در دوره کودکی است. آغازپرورش تخیل و خلاقیت نیز در دوره کودکی شکل می گیرد. درواقع، منبع خلاقیت را باید در تجربیات دوران کودکی فرد یافت.کودکان حساس ترین و تاثیر پذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیلمی دهند و در حساس ترین و مهمترین سال های زندگیشان یعنیزمانی که پایه های رشد شخصیتی، ذهنی، جسمی و اجتماعی آنهاشکل می گیرد تا زمانی که وارد اجتماع می شوند، نیازمند اینهستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند و این امرمستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است که در آنکودک فرمت بیان افکار تازه و پرورش و رشد استعدادهایش راداشته باشد، فضایی که زمینه ای مناسب برای خلاقیت کودکانفراهم آورد. اگر محیط آموزشی بخواهد زمینه ای ثمر بخش براینسل آینده باشد، فضاهای می بایست خلاقانه باشد نه تقلید شده ومحیطی محرک برای آزاد کردن اندیشه و بیان خلاقانه کودک باشد.از این رو می بایست به کیفیت فضاهای معماری در جهت پرورشخلاقیت در کودکان توجه بیشتری شود. در این پژوه که با روشروشی توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است سعی شده مفهومخلاقیت، ابعاد آن، عنامر تشکیل دهنده و روش های پرورش تفکرخلاق تشریح شود. عوامل موثر بر رشد و افزایش خلاقیت برشمرده وعوامل محیطی و نقش آن در پرورش خلاقیت بازگو گردد. به نقشفضا در افزایش خلاقیت کودکان و رابطه آنها با معماری پرداختهشود. در آخر نیز راهکارهایی برای طراحی محیط آموزشی در جهتپرورش و ارتقاء خلاقیت کودکان ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، کودک ، محیط آموزشی ، معماری