ویژگیهای معنایی، ساختاری و بسامد واژگانی موجودات اساطیری منفی در شاهنامه اهریمن، ابلیس، غول

جهان انسانی سه دوره جهانشناسی را تجربه کرده است: اسطورهای، فلسفی و علمی. که دورهی اسطورهای بسیارطولانی بوده است و در میان پیروان ادیان الهی جلوهی بیشتری دارد. اسطوره واژهای معرب از واژهی یونانی هیستوریامیباشد. با ادبیات حماسی در آغاز پیدایش، پیوند یافته است و در شاهنامه، این بزرگ اثر حماسی، در شکل موجودات فرازمینی مثبت و منفی نمودار میشود که موجودات مثبت را طبق کیش زرتشتی، آفریده اهوره مزدا وموجودات منفی را آفریده انگره میینیو میدانند. که موجودات منفی گاهی در قالب یک موجود عظیم الجثه و خطرناک چون: اژدها جلوه میکند که از دهانش آتش درمیآید. در واقع این همان اژدهای سه پوزه و سه سر وشش چشم اوستاست. موجودات منفی در شاهنامه به صورتهای اهریمن، ابلیس و غول جلوه مییابند. که نمایانگر نیروهای شر و بدی هستند و حوادث منفی در شاهنامه حاصل منش و کردار موجودات منفی افسانه میباشد. نگارنده بر آن شده است که موجودات را از جایگاه کاربردی و پیدایش این موجودات و ارتباط با دیگر اجزای شاهنامه بررسی نماید تا خوانش و ریشهی این موجودات در زبانهای دیگر برای درک مفاهیم شاهنامه، شناخته شود

کلیدواژه ها:

اسطوره ، اهریمن ، ابلیس ، غول