بررسی عوامل موثر بر از خود بیگانگی شغلی (مورد مطالعه: سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی عسلویه)

بیگانگی از کار، جدا شدن شخص از سایر اجزای محیط خویش است و شامل احساس بیگانگی و غریبگی و قطع ارتباط با کار، محتوای کار و خود است. بیگانگی از کار، به عنوان یک عامل عمده و مستعد ساز برای سلب سلامت روان کارکنان ظرف مدت کوتاهی، کلیت کار را تحت تاثیر قرار خواهد داد.آنان که دچار بیگانگی از کار می شوند، بیشتر دچار سو رفتار شغلی شده و نهایتا فقدان عملکرد نشانه عمده بروز بیگانگی شغلی است.هدف از این پژوهش، تبیین نقش عوامل موثر بر بیگانگی از کار برعملکرد کارکنان است که به کاهش شکاف مطالعاتی ایجاد شده کمک می کند. این پژوهش بر مبنای هدف از نوع کاربردی، از حیث روش به دست آوردن داده ها از نوع توصیفی پیمایشی و از نظر نوع داده های گردآوری شده که به وسیله پرسشنامه به دست آمده اند، از نوع کمی می باشد. برای سنجش عوامل اثر گذار بر از خود بیگانگی شغلی و سازه از خود بیگانگی شغلی از پرسشنامه استاندارد که توسط Nair(2010) طراحی شده است، استفاده شد. جامعه آماری تحقیق، کارکنان سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی عسلویه می باشند که با حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعیین گردیده است حجم جامعه براساس جدول مورگان 186 نفر به عنوان جامعه نمونه بر گزیده شد. تحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS, AMOS استفاده شد و یافته ها نشان داد روابط کاری با ضریب تاثیر 0/68 قوی ترین عامل پیش بینی کننده و اثر گذار بر بروز از خود بیگانگی شغلی است بعد رسمیت از سازه ساختار سازمانی با از خود بیگانگی شغلی رابطه مستقیم و معنادار دارد و هویت شغلی، عدالت سازمانی و روابط کاری با عملکرد کارکنان رابطه معکوس و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

از خود بیگانگی شغلی ، ساختار سازمانی ، عدالت سازمانی