آپتامرها و کاربردهای بیولوژیکی-درمانی آن ها

آپتامرها توالی های تک رشتهای سنتزی RNA یا DNA (اخیر، پتیدی) هستند که به ساختارهای دوم و سوم فولد می شوند و با اختصاصیت فوق العاده زیاد به اهداف معینی متصل می گردند. اولین بار آپتامرها در سال 1990 ارایه شدند، خصوصیات بی نظیر آنها باعث شده موثرتر از آنتی بادیها عمل نمایند. آپتامرها عموما از طریق فرایند آزمایشگاهی Systematic Evolution of (Ligandsby EXponentialenrichiment (SELEX از یک کتابخانه، غربال و انتخاب میشوند که می توانند به هر مولکول هدفی (از یونهای معدنی کوچک تا سلولهای کامل) متصل شوند. آپتامرها، زمانی که انتخاب شدند، طی فرایند Polymerase) (PCR chain Reaction تکثیر شده تا مقادیر زیادی از آنها با خلوص بالا تهیه شود. ساختار شیمیایی ساده آپتامرها آنها را پذیرای اصلاحات کاربردی بیشتر با توجه به هدف های مختلف می نماید. بالاخره آپتامرها بسیار پایدارتر از آنتی بادیها هستندکه آنها را مناسب و سازگار برای شرایط دشوار (مثل بالا بودن دما) می نماید. مطالعات و کشفهای رو به رشدی در زمینه کاربردهای آپتامرها همانند تشخیصی و درمان در حال انجام است. احتمالا در آینده ای نزدیک آپتامرها استفاده فزایندهای هماهنگ با دیگر مولکولهای درمانی پیدا کند. در مقاله مروری -حاضر دلایلی که چرا آپتامرها جایگزین مناسبی برای آنتی بادیها هستند بیان شده است. بعلاوه کاربردهای اپتامرها مانند ابزار تشخیصی، درمانی، تصویربرداری زیستی 3 تحویل دارو معرفی شده است. خر ادامه چندین نوع .3 فرایندهای انتخاب in Vitro با جزییات توصیف گردیده است.

کلیدواژه ها:

آپتامر ، آنتی بادی ، سیستم تحویل دارو ، Systematic Evolution of Ligands by EXponential enrichment.(SELEX)