انسان در جهان یا جهان در انسان جستاری در خصوص رابطه انسان با جهان از نگاه صدرالمتالهین
محل انتشار: فصلنامه حکمت و فلسفه، دوره: 11، شماره: 44
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 352
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WPH-11-44_003
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1396
چکیده مقاله:
فیلسوفان اسلامی در خصوص رابطه انسان با جهان بر این باورند که انسان، عالم صغیر است و جهان، انسان کبیر.در این نگاه انسان عصاره و چکیده جهان محسوب میشودوجامعیت او به واسطه روح الهی و ملکوتی است که در او دمیده شده است.از بین فلاسفه ملاصدرا معتقد است که هنگامی که بدن انسان با حرکت جوهری به مرحله تسویه رسید،استعداد و قابلیت لازم را جهت دریافت این نفخه الهی مییابد و آن گاه روح الهی با تمامی اسماء و صفاتش، درحد استعداد و قوه، در ترکیب بدن انسان جلوه میکند. بدین ترتیب، انسان بهعنوان خلیفه الهی، می تواند تمام حقایق کلی و جزیی عالم و خواص و اسماء آنها را بشناسد و بنا بر اتحاد عالم و معلوم، جهانی عقلانی شبیه جهان خارجی گردد.بر این اساس، مساله اصلی در این تحقیق این است که آیا انسان در جهان است و موجودی از موجودات جهان محسوب میشود یا جهان در انسان چگونه جهان با تمام عظمت خود در انسان واقع میشود انسان با چه ویژگی میتواند جهانی عقلانی گردد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه سلیمانی
دانشار فلسفه دانشگاه امام صادق ع