گردشگری وتوسعه پایدار: ضرورت جاری سازی حفاظت محیطی درسیاست های توسعه گردشگری

رشدسریع صنعت گردشگری درنیم قرن اخیر فشارروزافزون برمحیط زیست را درپی داشته است یافته های تحقیقی حاکی ازآن است که اولویت دادن به منافع اقتصادی ناشی ازتوسعه عنان گسیخته صنعت گردشگری موجب خدشه دارشدن اصول توسعه پایدار درجوامع مختلف شده و محیط زیست را با خطرات روزافزونی مواجه کرده است متاسفانه هردوبخش عمومی و خصوصی درتخریب محیط زیست دخیل بوده و توسعه اقتصادی را برتوسعه پایدار و متوازن مرجع دانسته اند تحقیقات نشان داده اند اگرچه صنعت گردشگری براکولوژی متکی است اما درحفظ وحراست ازآن موفق نبوده است شواهدمثال فراوانی ازصدمات اکولوژیکی وتخریب محیط زیست دراثرتوسعه نسنجیده و بی رویه گردشگری وجود دارد این حقایق موجب شده است که دوراندیشان و مصلحان اجتماعی به ویژه دانشگاهیان برضرورت اگاه سازی جوامع درمورد لزوم حفاظت ازمحیط زیست تاکید کنند و برلزوم اتخاذتدابیر و تمهیداتی کارامد و موثربرای جاری سازی حفاظت محیطی درسیاست های توسعه گردشگری و توقف روند تخریب اصرار ورزند دراین مقاله نیز براهمیت رعایت اصول توسعه پایدار درهرسه بخش دولتی خصوصی و مدنی تاکید شده و به منظور نظارت برفعالیت های گردشگری الگویی جهت ارزیابی اثرات توسعه گردشگری برمحیط زیست ارایه شدها ست

کلیدواژه ها:

گردشگری پایدار ، حفاظت محیطی ، گردشگری شهری ، گردشگری ساحلی ، گردشگری کوهستان ، ماتریس ارزیابی اثرات گردشگری