نقش نهادهای امنیتی و انتظامی در شرایط بحران

بحران، واقعیتى اجتناب ناپذیر در زندگى اجتماعى است. نهادهاى امنیتى-انتظامى نیز با قدمتى بسیار در تمدن بشرى سابقه اى قابل تامل در مدیریت بحران دارند. با بررسى ادبیات مدیریت بحران ملاحظه مى شود که هیچ یک از الگوهاى مطرح در این زمینه ازجامعیت لازم برخوردار نیستند و به منظور اداره هر چه موثرتر بحران ها نیازمند اتخاذ رویکردى همه جانبه نگر هستیم. بر این اساس، مقاله حاضر درصدد است تا با ارایه الگویى جامع به بررسى فراگرد مدیریت بحران با رویکرد انتظامى- امنیتى بپردازد. بر اساس الگوىمفهومى ارایه شده فراگرد مدیریت بحران باید ناظر بر تمامى مراحل بحران اعم از قبل، حین و بعد از بحران باشد. پیش بینى، پیشگیرى و آمادگى، سه گام اساسى در مرحله قبل از بحران به حساب مى آیند که از اهمیت خاصى در چرخه مدیریت بحران برخوردارند. همچنین، بازیابى، بازسازى و یادگیرى، مهم ترین گام هاى مرحله پس از بحران به شمار مى آیند. در این میان، عملیات امداد و نجات،عملیات ویژه و مهار ساختن بحران، مهم ترین اقدامات مدیریت در حین بحران به حساب مى آیند. الگوى ارایه شده، همچنین مرحله شروع بحران را به عنوان یک مرحله با ویژگى هاى خاص خود مى داند که اقداماتى چون هشدار و مصونیت، ارزیابى مقدماتى و آغاز بسیج منابع و بالاخره پاسخگویى سریع را مى طلبد.