بررسی انواع اتصالات فولادی و آسیب پذیری سازه ھا و ساختمان ھای فولادی در محل اتصالات

برای ساخت سازه ھا و ساختمان ھای فولادی با ید از اتصال المان ھای کوچک مانند تیر ھا و ستون ھا و دیگر عناصر ساخت سازه ھا و ساختمانھا استفاده نمود، که نحوه اتصال این المان ھا بنا بر چھار اصل مقاو مت ودوام زیاد، هزینه کم و زمان محدود برای تشکیل یک سازه عظیم مانند یک ساختمان با اسکلت فولادی و یا یک سازه فولادی بسیار مهم و قابل تامل می باشد. المان های سازه ای توسط اتصالات متنوعی نظیر اتصالات دایم، اتصالات نیمه موقت و اتصالات موقت که اکثریت این اتصالات توسط پیچ، پرچ، جوشکاری و ... صورت می گیرند، در کنار یکدیگر قرار گرفته و مونتاژ می شوند. اتصالات موقت و دایم که به ترتیب توسط پیچ ها و جوشکاری صورت می گیرند در شاخه بهترین و ایده آل ترین شیوه های اتصال محسوب شده و اتصالات نیمه موقت که به واسطه پرچ ها انجام می گیرد در شاخه اتصالات ناکارامد و منسوخ شده محسوب می گردند. اتصالات دایم و موقت نیز اگرچه در زمره بهترین نحوه اتصالات محسوب می شوند اما به دلایل متعددی می توانند باعث ایجاد یک مونتاژ ناکار آمد و هزینه بر به شمار آیند. مونتاژ قطعات فولادی با بهره گیری از اتصالات موقت در صورت اجرای دقیق و صحیح از مطمین ترین شیوه های اتصالات قطعات منظور می گردند، اما سازه چنانچه تحت بارگذاری نادرست و یا اینکه پس از بهره برداری در کاربری غیر کاربری تعریف و محاسبه شده قرار گیرد می تواند تاعث گسیختگی قطعات فولادی و تخریب سازه مورد نظر شود. اتصالات دایم نیز که توسط جوشکاری انجام می پذیرند می توانند هم بسیار کارآمد باشند و هم عللی اصلی در تخریب سازه و ساختمان های اسکلت فولادی باشند. جوشکاری در اتصالات اگرچه توسط افراد خبره و با مهارت صورت نگیرد و همچنین نظارت دقیقی بر موازین جوشکاری انجام نپذیرد می تواند سبب پیدایش عیوبی در جوشکاری شود که مجموعه های زنجیر باری برای تخریب سازه ها و ساختمان های اسکلت فولادی فراهم آورد. مقصود در این مقاله، بررسی اتصالات سازه ها و ساختمان های فولادی و علل آسیب پذیری این قبیل سازه ها در محل اتصالات و پیشنهادهایی برای رفع مشکلات آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

اتصالات ، شکست اتصالات ، سازه فولادی ، تخریب سازه