رابطه بین توانمندسازی سازمانی با مدیریت دانش در کارکنان ادارات تربیت بدنی آموزش و پرورش استان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی توانمندسازی سازمانی براساس مدیریت دانش در کارکنان ادارات تربیتبدنی آموزش و پرورش استان کرمانشاه بود، روش پژوهش از نوع همبستگی بود که جامعه آماری آن را کلیهکارکنان ادارات تربیت بدنی آموزش و پرورش استان کرمانشاه تشکیل می دادند که با توجه به محدود بودنجامعه، کل جامعه (65 نفر) به صورت سرشمار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها ازپرسشنامه مدیریت دانش لاوسون و پرسشنامه توانمندسازی شورت و راینهارت استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف ، ضریب همبستگیپیرسون ، آزمون فریدمن و تحلیل رگرسیون چندگانه و گام به گام) مورد استفاده قرار گرفت یافته های نشان داد که در میان ابعاد مدیریت دانش، مولفه نشر دانش با 3/35 دارای بالاترین اولویت و مولفه کاربرد دانش با 1/49 دارای پایین ترین اولویت است و در میان ابعاد توانمندسازی مولفه اثرگذاری با 4/58 دارای بالاترین اولویت و مولفه رشدحرفه ای با 1/20 دارای پایین ترین اولویت است. نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیونی نشان داد که مولفه های مدیریت دانش توانسته اند حدود 0/414 درصد از واریانس تغییرات توانمندسازی را پیش بینی کنند که دراین میان سهم بعد نشر دانش بیشتر از سایر ابعاد است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، مدیریت دانش ، ادارات تربیت بدنی آموزش و پرورش