بررسی عوامل موثر بر عبور عابران پیاده از نقاط فاقد خط کشی

در کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای درحال توسعه، عابرین پیاده سهم بالایی از تصادفات ترافیکی را به خوداختصاص می دهند. این میزان به حدی است که بیش از 30 درصد تصادفات و 23 درصد تلفات رانندگی به این گروه ازکاربران راه اختصاص می یابد. بررسی های انجام شده نشان می دهد، عوامل متفاوتی از جمله متغیرهای روانشناختی،مشخصات فیزیکی معبر و مشخصات اجتماعی- اقتصادی، بر رفتار عابران پیاده تاثیرگذارند. در این مقاله سعی شده استتا با استفاده از تکنیک رجحان بیان شده و مدل لوجیت دوتایی به بررسی عوامل موثر بر عبور از نقاط فاقد خط کشیپرداخته شود. داده های مورد استفاده در این مطالعه، از طریق 382 پرسشنامه حاصل از پرسشگری حضوری در دو ناحیهخیابان بهشتی و میدان شهدا واقع در شهر تهران بدست آمده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد، متغیرهایروانشناختی همچون تبعیت از جمع/ خطرپذیری، امنیت/ ایمنی بر رفتار عابران هنگام عبور از نقاط فاقد خط کشیتاثیرگذار بودند، به نحوی که با افزایش خطرپذیری/ تبعیت از جمع احتمال استفاده از گذرگاه بدون خط کشی افزایش وبا افزایش احتمال وقوع سرقت و ایجاد مزاحمت یا حادثه از نظر عابران، احتمال عبور آنها از نقاط فاقد خط کشی کاهشمی یابد. همچنین متغیر وجود کودک تاثیر بسزایی بر خطرپذیری عابران و در نتیجه کاهش احتمال عبور از نقاط فاقدخط کشی داشت.

کلیدواژه ها:

لوجیت دوتایی ، عابرپیاده ، متغیر روانشناختی ، تصادفات