تحلیل توزیع فضایی فقر در نواحی شهری با استفاده از تکنیک Morris مطالعه موردی: شهرستان های استان کرمان

امروزه در تلاش جهت تحقق توسعه انسانی، سنجش و تعیین فقر شهری موضوعی است که در سیاست گذاری و مدیریت توسعه انسانی در بسیاری از کشورهای مواجه با آن دنبال می شود. طی سال های گذشته، توجه به فقر عمدتا معطوف به مقیاسهای بین المللی، منطقه ای و روستایی بوده اما امروزه بعد تهدید آمیز فقر در مناطق شهری، از مهمترین مسایل درتوسعه انسانی است و به عنوان چالش اصلی پیش روی سیاستگزاران، مدیران و برنامهریزان شهری مطرح می شود.کرمان نیزهمانند بسیاری از شهرها و کلانشهرهای بزرگ کشور و جهان همراه با رشد کالبدی، با افزایش فقر و محرومیت و نابرابری های اجتماعی و اقتصادی زیادی روبرو است. هدف تحقیق، بررسی وضعیت فقر درسطح شهرستان های استان کرمان میباشد. روش شناسی تحقیق، تحلیلی توصیفی بااستفاده از تکنیک Morris می باشد. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد؛ شهرستان کرمان با 828,49 رتبه اول را داشته و کلاس توسعه آن کاملا برخوردار است و شهرستان های کهنوج و منوجان به ترتیب با 343,6 و 433,8 کمترین رتبه را داشته و عدم برخورداری را دارد.

کلیدواژه ها:

فقر شهری ، تبلور فقر فضایی ، Morris ، استان کرمان