بررسی مقایسه میان رابطه والد- فرزندی در زنان بی سرپرست و زنان عادی شهر تهران

پژوهش حاضر باهدف بررسی مقایسه ای رابطه مادر- فرزندی در زنان بی سرپرست و زنان عادی شهر تهران صورت گرفته است. طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی ، پس رویدادی از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری کلیه زنان بی سرپرست تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان تهران بودند. همچنین به منظور انتخاب گروه زنان عادی، از افرادی که به دلایل دیگر تحت پوشش اداره بهزیستی بودند نمونه گیری به عمل آمد. از هر گروه 50 نفر به صورت در دسترس انتخاب گردید. از پرسشنامه رابطه مادر- کودک (پیانتا، 1994) برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون T مستقل برای مقایسه زنان بی سرپرست با زنان عادی در متغیرهای پژوهش استفاده شد. نتایج نشان داد زنان سرپرست خانوار از نزدیکی عاطفی کمتر و وابستگی بیشتری به فرزندان خود نسبت به زنان عادی برخوردارند(P≤ 0.01). از نظر تعارض بین مادر و فرزند بین دو گروه تفاوت معنی داری یافت نشد. این یافته ها نشان دهنده اثرات سرپرستی خانوار بر نحوه ارتباط مادر و فرزندان می باشد.

کلیدواژه ها:

رابطه والد- کودک ، وابستگی کودک ، زنان سرپرست خانوار ، شهر تهران