طراحی بهینه سامانه های کنترل رواناب (مطالعه موردی: منطقه 6 شهرداری تهران)

در سالهای اخیر استفاده از سامانه های توسعه کم اثر (LID) به منظور مدیریت سیلاب شهری در بسیاریاز کشورها مورد توجه قرار گرفته است. اما در بیشتر از مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته است،بدون توجه به هزینه ها به عملکرد این سامانه ها توجه نموده اند و یا تنها با در نظر گرفتن مقدار ثابت هزینهبه کمینه کردن حجم رواناب، دبی پیک و یا میزان آلاینده ها پرداخته اند. در این تحقیق با مرتبط کردن مدل شبیه سازی مدیریت سیلاب (SWMM) با الگوریتم ژنتیک جستوجوی نامغلوب (NSGA II)به توسعه روشی برای ارایه یک مجموعه جواب نامغلوب به تصمیم گیرندگان برای انتخاب جواب هایی کهدر آن مساحت سامانه های LID و نوع آنها در هر زیرحوضه به گونه ای انتخاب شده است که در آن هردو عامل هزینه و کاهش حجم رواناب در شرایط مطلوبی هستند. این روش برای نواحی شهرداری منطقه6 شهر تهران به کار برده شد و نتایج در غالب پارتوی نامغلوبی که می تواند به ازای مقادیر متفاوت هزینه،حجم رواناب منطقه را تا میزان مطلوبی کاهش دهد، ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت سیلاب شهری ، بهینه سازی دوهدفه ، سامانه های توسعه کم اثر ، روسازی نفوذپذیر ، سلول نگهداشت گیاهی