بررسی حقوق مالکیت معنوی در قوانین ایران و اسناد بین المللی

حقوق مالکیت )معنوی(فکری، مفهوم حقوقی نوینی است که از فعالیت ها و محصولات فکری در زمینه های تجاری علمی و ادبی و هنری حمایت می کند و شامل دو بخش مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی و هنری است .حقوق مالکیت فکری یا معنوی عبارت است از حقوق مربوط به آفرینش ها و خلاقیت های فکری در زمینه های علمی، صنعتی، فنی و ادبی و هنری، که در کنوانسیون ها و موافقت نامه هایمربوطه تعریف جامع و مانعی از این حقوق داده نشده بلکه اغلب مصادیق آن برشمرده شده و سپس حدود و ثغور حقوق مرتب بر آن ها مشخص شده است. ایده محض در هیچکدام از دو نظام حقوق مالکیت صنعتی و حقوق مالکیت ادبی و هنری مورد حمایت نیست. از ایدهپس از بروز و بیان با وجود شرایطی به عنوان اختراع یا طرح صنعتی به موجب حقوق مالکیت صنعتی و از بیان آن به شرط اصالت در چارچوب حقوق مالکیت ادبی و هنری حمایت میشود . در جمهوری اسلامی ایران نیز در رابطه با حمایت از حقوق مالکیت معنوی قوانینمتعددی به تصویب رسیده است .و در پژوهش حاضر به بررسی حقوق مالکیت فکری به طور کلی پرداخته و موارد حمایت آن را در قوانین ایران و اسناد بین المللی تبیین می کند