بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر رضایت و سازگاری زناشویی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت ا ندیشی بر سازگاری و رضایت زناشویی بود. روش این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر کرج در سال 1395 بودند. از این جامعه، 20 زوج به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل 20 نفر (10 زوج) و آزمایش 20 نفر (10 زوج) گمارده شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش آموزش مهارت های مثبت اندیشی را در 8 جلسه دریافت نمودند. در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارایه نشد ودر پایان برای هردو گروه پس آزمون اجرا شد. ابزار این پژوهش پرسشنامه های پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک والاس و رضایت زناشویی انریچ بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات سازگاری زناشویی و رضایت زناشیی در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (P> 0/05). یافته ها بیانگر این است که آموزش مهارت های مثبت اندیشی سبب بهبود رضایت و سازگاری زناشویی زوجین می گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت های مثبت اندیشی ، رضایت زناشویی ، سازگاری زناشویی