بررسی حس تعلق به مکان ساکنان محله امیر آباد تهران

حس تعلق به مکان را می توان رابطه ای عاطفی و پر معنا بین شخص و مکان توصیف کرد، پیوندی احساسی که مردم آن مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت بدان ارزشمند بدانند. در حقیقت احساس تعلق به مکان شاخصی است که از طریق آن می توان میزان متمایز بودن آن مکان را برای مردم، نسبت به دیگر مکان ها سنجید. از این رو در این تحقیق سعی شده است سطح تعلق مکانی در محله قدیمی امیرآباد تهران مورد سنجش قرار گیرد و نقش شاخص های حس تعلق به مکان بر میزان بازگشت مجدد ساکنین مورد تحلیل قرار گیرد. رویکرد کلی در تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی است و ترکیبی از روش های کتابخانه ای و میدانی برای گردآوری داده ها مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری حدود 10 نفر است. نتایج نشان می دهد که سطح حس تعلق به مکان در محله مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط است. بنابراین ضروری است که در برنامه ریزی های مرتبط با این محله حس تعلق مکانی مورد توجه مسیولین شهری و برنامه ریزان واقع شود و در جهت حفظ حس تعلق و دلبستگی افراد به محل سکونتشان تلاش شود.

کلیدواژه ها:

تعلق مکانی ، محله امیر آباد ، شاخص های حس تعلق به مکان ، دلبستگی