مدل سازی اثر زوال بذر بر سبزشدن گندم در تنش خشکی: بهینه سازی برنامه Germin در پیش بینی الگوی سبزشدن

تاکنون، برنامه های کامپیوتری مختلفی نظیر برنامه Germin برای محاسبه مولفه های جوانه زنی طراحی شده است که استفاده از آنها اشکالاتی در بر دارد. هدف از این مطالعه اصلاح برنامه Germin برای محاسبه مولفههای جوانهزنی بود. با کمک برنامه بهینه شده اقدام به مدلسازی تاثیرات زوال بذر بر سبزشدن گندم در سطوح مختلف خشکی شد. به این منظور این آزمایش در قالب طرح آماریکاملا تصادفی به روش فاکتوریل با ترکیب پنج سطح زوال بذر (صفر، 48، 72، 96 و 144 ساعت دوره تسریع پیری) و سه سطح خشکی -1)، -5 و -10 بار) انجام شد. نتایج نشان داد که تابع چاپمن ریچاردز به خوبی سبزشدن تجمعی را در همه تیمارهای زوال بذر و شرایط خشکی شرح میدهد. با افزایش دوره های تسریع پیری زمان حرارتی برای سبزشدن از 145 به 194 درجه سانتیگراد روز رشد افزایش یافت و تنش خشکی نیز به افزایش زمان حرارتی منجر شد. برای مثال در تیمار 144ساعت تسریع پیری زمان حرارتی به 240درجه سانتیگراد روز رشد رسید. درصد و سرعت سبزشدن با افزایش دوره تسریع پیری کاهش یافتند. نتایج نشان داد با افزایش زمان حرارتی در شرایط مطلوب محیطی زمان حرارتی برای سبزشدن در شرایط تنش خشکی بهطور خطی افزایش یافت. برنامه بهینه شده توانست مولفه های جوانه زنی را محاسبه کند و توصیه میشود در مطالعات بذری از Germin بهینه شده استفاده شود

کلیدواژه ها:

تسریع پیری ، جوانه زنی ، زمان حرارتی ، مدل چاپمن ریچاردز