بررسی حاشیه ی اطمینان در طراحی لرزه یی شالوده ها براساس دستورالعمل بهسازی لرزه یی ASCE41-06

در طراحی های لرزه یی مبتنی بر نیرو، جهت تخمین تقاضا متداول است که پاسخ خطی سازه توسط ضریب کاهش نیرو تقلیل داده شود. با توجه به استقبال فراوان طراحان از این روش، کالیبره کردن مقادیر ضریب کاهش نیرو از اهداف اصلی مهندسان در سال های اخیر بوده است. از طرفی با توجه به وند رو به رشد مقاوم سازی ساختمان ها، محافظه کارانه شدن نتایج بهسازی شالوده ها نسبت به طراحی آن ها از دیگر مسایلی است که مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است عمده ترین دلیل اختلاف نتایج دو روش را می توان تفاوت در نیروهای لرزه یی مورد استفاده برشمرد. براین اساس در این نوشتار، جهت بررسی مقادیر پیشنهادی ضریب کاهش نیرو در دستورالعمل بهسازی لرزه یی، قاب های بتنی همراه با دیورا برشی متفاوت در تعداد طبقات در دو حالت پایه ی صلب و انعطاف پذیر، توسط روش های استاتیکی خطی و دینامیکی غیر خطی تاریخچه ی زمانی مورد تحلیل قرار گرفته است مقایسه ی نتایج طراحی و بهسازی شالوده ها منجر به پیشنهاد رابطه ی جدیدی جهت تعیین ضریب کاهش نیرو شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی و بهسازی شالوده ها ، ضریب کاهش نیرو ، روش استاتیکی خطی ، روش دینامیکی غیر خطی ، دستورالعمل بهسازی لرزه یی ASCE41-06