کاربرد رویکرد نوشهرگرایی درساماندهی بافت های فرسوده مطالعه موردی: محله کوچه حنا یزد

نوشهر گرایی به عنوان یک رویکرد جدید طراحی و برنامه ریزی شهری درانتقاد به شهرسازی دوران معاصر که دارای الگویی پراکنده، غیر انسانی و ماشین است شکل گرفته است. این رهیافت آمیزه ای از سبک های معماری، رشد هوشمند، مخالفت با توسعه پراکنده و شهرسازی پایدار مبتنی بر حمل و نقل عمومی است.این رویکرد امروزه هدایت و رهبری نسل پست مدرن طراحان و برنامه ریزان را برعهده دارد ویکی از مهمترین رو کرد های برنامه ریزی شهری در این قرن محسوب می شود. اصول اولیه این رویکرد بر مبنای به کار گیری اصول سنتی شهرسازی پایدار در شهرسازی انسانگرا ی گذشته، بوده است.هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی و ارایه راهبردهای نوسازی محله تاریخی کوچه حنای شهر یزد براساس اصول نوشهرگرایی است. در این راستا ابتدا مبانی نظری و ادبیات تحقیق در دو بخش بافت های فرسوده و ادبیات نوشهرگرایی مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد. در ادامه محدوده مورد مطالعه پژوهش در بخش های مختلف جغرافیایی، تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی مورد بررسی قرار گرفته و پس از شناخت محدوده و جمع آوری داده های لازم برای انجام پژوهش، تجزیه و تحلیل براساس داده ها و اطلاعات بدست آمده، انجام خواهد شد.در ادامه، نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای محدوده مورد مطالعه با استفاده از تکنیک swot مورد تحلیل قرار گرفته و در نهایت، با توجه به اصول نوشهرگرایی راهبردها و برنامه های اجرایی برای ارایه طرح پیشنهادی به منظور ساماندهی و احیای محله کوچه حنا ارایه خواهد شد

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، بافت فرسوده ، نوشهرگرایی ، کوچه حنا ، یزد