نقش مدرنیزم در تغییر فرم و محتوای معماری داخلی فضاهای همگانی

با وجود شکل گیری مدرنیزم و تغییرات گسترده در معماری و شهرسازی عصر جدید ، احیاء معماری گذشته به عنوان یک منظر فرهنگی-تاریخی در بافت شهری از یک سو منجر به بازشناسی فرهنگ و هویت تاریخی و انتقال آن به نسل امروزی خواهد شد واز سویی دیگر با مطالعه بر روی آثار و استخراج مهارت های ساخت به کاررفته در آن و توجه به غنای معماری بومی می توان این ابنیه را ضمن استفاده از تکنولوژی روز و برخی مزایای دیگر مدرنیزم حفظ کرده و از آن استفاده مطلوب تر مطابق با شرایط زمان حاضر نمود. دراین راستا در پژوهش فوق دیدگاه هایی چون نقش طراحی داخلی به منظور احیای بنا با تغییر کاربری ، باززنده سازی و توانبخشی در فضاهای همگانی مورد بررسی می باشد. به عنوان مثال در معماری معاصر ایران می توان از احیاء آب انبارها به قهوه خانه های کوچک ، یخچال ها به زورخانه ها و همینطور تغییر کاربری کاروانسراهای درون شهری به هتل و مسافر خانه و... یاد کرد. نقش طراحی داخلی در این تغییر کاربری بسیار پر رنگ می باشد. از این رو در این تحقیق که از نوع نظری و همچنین کاربردی می باشد با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی سعی در شناخت ابعاد و آزمون مولفه های مدرن موثر در طراحی داخلی فضاهای همگانی به لحاظ فرم و محتوی با هدف حفظ ارزش بناهای تاریخی و در ضمن روزآمد تر کردن آنها داریم . فرضیه تحقیق بر این اساس است که در روند تحول طراحی داخلی مدرن در بناهای مطلوب ضمن تغییر برخی کاربری ها و ایجاد تحولات اساسی خصوصا به لحاظ رویکرد، نوع و طراحی مبلمان و مصالح که متاثر از مدرنیزم می باشد به حفظ اصول فرهنگی ،اجتماعی و هویتی در طراحی و ساخت، مطابق نوع اثر تاریخی توجه شده است.در نهات نتایج تحقیق طی چند گام فرایض اولیه را تایید نموده و حاکی از آن است که در راستای روزآمد کردن معماری داخلی فضاهای با ارزش تاریخی، استفاده از مصالح بومی، سادگی، شفافیت استفاده از خطوط ساده و بی پیرایه ارجحیت عملکرد (نسبت به فرم)، ایجاد حس مکان و حس تعلق و ارتباط موثر با طبیعت ، اجتناب از اکسسوری ها و عناصر تزیینی زیاد و غیر ضروری ترکیب بندی و تعادل نامتقارن در مبلمان و طراحی فضا و در ضمن احترام به هویت فرهنگی تاریخی خاص هر فضا میتواند موثر واقع گردد.

کلیدواژه ها:

معماری داخلی ، مدرنیزم ، فضاهای همگانی ، تغییر فرم