رویکردی بر معماری کشورهای جنوب در عصر جهانی شدن شهرها

معماری در جهان سوم درجستجوی پیدا نمودن راهی برای ارتباط نیازهای معاصربه الگوهای قدیمی و اغلب فراموش شده بناهای سنتی است که در هارمونی باسبک و شیوه زندگی و ارزش های فرهنگی بودند ولی متاسفانه با رویکرد صرف فرمال و آموزش معماری اروپایی در دانشگاه های کشورهای عربی و بازگشت دانش آموختگان معماری از کشورهای دیگر به کشور وتوسعه برنامه آموزش معماری در سال های گذشته با تاثیر پذیری از روند جهانی شدن باعث گردید که ساخت و سازبه یک فعالیت پرسود تجاری در مراکز شهرها بدل گردد و در نتیجه که حرفه معماران به یکی از پرتقاضاترین حرفه ها در جوامع عربی مبدل گردد. که البته در کشورهای مختلف این موضوع صورت خاص خود را پیدا کرده است. در واقع این موضوع انسان امروزی را با پیشینه و ریشه های فرهنگی و اجتماعی خویش آشنا می سازد. معماری کهن سرزمین ایران، زنجیره ای به هم پیوسته از تجربیات و ارزش هایی است که سینه به سینه از هزاران سال پیش تاکنون توسط هنرمندان، معماران، شهرسازان و مردم این سرزمین استمرار یافته است. مقاله حاضر بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است و هدف آن رویکردی بر معماری کشورهای جنوب در عصر جهانی شدن شهرها تا مشخص کند که معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی در صورت جهانی شدن بر چه مبنایی خواهد بود. که با روش توصیفی و تحلیلی این اهداف را مورد بحث و بررسی قرار خواهیم داد

کلیدواژه ها:

معماری و شهرسازی ، شهرسازی ایران- اسلامی ، جهانی شدن ، کشورهای جنوب