سنجش استعداد اراضی جهت کاربری های توسعه شهری با تاکید بر عوامل طبیعی (مطالعه موردی: شهر میاندوآب)

تحلیل و ارزیابی استعداد زمین برای توسعه کالبدی شهرها یکی از دغدغه های اصلی برنامه ریزان و مدیرانشهری است. در شرایطی که در اغلب شهرها توسعه کالبدی روندی سریع و فزاینده دارد، شناخت ومکانیابی اراضی مناسب برای توسعه کالبد شهرها بسیار ضروری می باشد. هدف از این تحقیق، سنجشاستعداد اراضی مناسب برای توسعه آتی شهر میاندوآب با توجه به فاکتورهای طبیعی و تاکید برقابلیت های سیستم اطلاعات جغرافیایی در ارایه الگوی بهینه توسعه کالبدی این شهر میباشد. روشتحقیق حاضر به لحاظ ماهیت، شناختی و به لحاظ روش، از تحقیقات توصیفی- تحلیلی میباشد. در اینتحقیق پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، ورود متغیرها و لایه های مورد نیاز (قابلیت اراضی، شیب،شبکه ارتباطی، گسل و. . .) با استفاده از تلفیق فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و منطق فازی در نرم افزار GIS جهت مناسب برای توسعه آتی شهر مشخص شده است. با توجه به آنکه شهر میاندوآب دارای باغات زیادی در محدوده پیرامونی میباشد و لازم است تا حد امکان از روند توسعه افقی شهرجلوگیری شود، نتایج تحقیق حاکی از آن است که هر چه به سمت غرب شهر نزدیک میشویم درجهمطلوبیت تناسب اراضی کاسته میشود، اما هر چه به سمت شرق و شمال شرق حرکت می کنیم مطلوبیتآن بیشتر می گردد؛ در نهایت، پهنه ای در نیمه شرق و جنوب شرق شهر جهت توسعه اراضی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

استعداد اراضی ، توسعه شهر ، عوامل طبیعی ، تحلیل سلسه مراتبی ، شهر میاندوآب