نقش انعطاف پذیری عملکردی ورزشگاه در توانمند سازی معلولین جسمی و حرکتی در زمان بحران

توجه کافی به معلولان جسمی و حرکتی در همه مراحل مدیریت بلایا اهمیت بسیار دارد، زیرا علاوه بر کاهش آسیب به آنها موجب می شود تا از بروز بسیاری از پیامدهای سوء و غیرقابل جبران بلایا به این گروه جلوگیری شود. تجربیات گذشته حاکی از این است که در برنامه های مدیریت بحران کشور به نیازهای خاص معلولان توجه کافی نشده است( 1). همچنین معلولان جسمی_حرکتی به عنوان بخشی از جامعه، نیازمند برنامه های ورزشی و حرکتی هستند. تصور می رود ورزش در اماکن ورزشی غیر منطبق با استانداردهای ویژه معلولین شرایط نامناسبی را برای دسترسی ها و انجام فعالیت های ورزشی و روزمره برای آنان بوجود آورد، بویژه آنکه در زمان بحران این مسیله افزایش می یابد. به نظر می رسد برای جلوگیری از این رویداد همچنین بالا بردن روحیه امید به زندگی در افراد معلول، افزایش اعتماد به نفس در این افراد، جلوگیری از افسردگی در افراد معلول و داشتن زندگی با نشاط و جلوگیری از پیری زودرس در اماکن ورزشی داشتن محل مستقل برای معلولین جهت ورزش کردن با رویکردی انعطاف پذیری عملکردی یعنی تلفیق ورزش، آموزش و درمان مفید به فایده باشد. هدف نهایی این پژوهش کاهش صدمات احتمالی معلولین جسمی-حرکتی با بالا بردن توانمندی این قشر از جامعه در ورزشگاه ها در زمان بحران است که از طریق انعطاف پذیر نمودن ورزشگاه مطابق با استاندارد های خاص ایشان می توان در جهت تحقق هدف طرح گام برداشت.

کلیدواژه ها:

معلولین جسمی- حرکتی ، بحران ، ورزشگاه ، استاندارد سازی ، انعطاف پذیری