ارایه مدل تصمیم گیری در رابطه با سیستم های هوشمند مناسب برای استفاده در سیستم اتوبوسر انی سریع السیر

تراکم ترافیک یکی از معضلات اصلی کلان شهرها است که خود باعث بروز مشکلات زیادی از جمله افزایش هزینه های سفر، آلودگی هوا، افزایش زمان سفر و ... در نواحی داخل شهری میگردد. استفاده از سیستمهای حمل ونقل عمومی سریعالسیر و انبوه میتواند به بهبود وضعیت شهرها و کاهش اثرات منفی ذکر شده کمک کند. به طور کلی وظیفه اصلی هر سیستم حمل ونقل عمومی انتقال و جابجایی ایمن، سریع و راحت مسافران در مقیاس وسیع و بر حسب نیاز است. با توجه به اینکه سیستم اتوبوسرانی سریعالسیر (BRT ) را میتوان با نصف هزینه حمل ونقل ریلی ساخته و با 20 درصد هزینه کمتر به اجرا درآورد و نسبت به سایر گزینه های حمل ونقل شهری کاراتر است، این سیستم گزینه مناسبی برای حل معضل تراکم ترافیک خواهد بود. یکی از فناوریهای نوینی که در دهه های اخیر در حوزه حمل ونقل کاربرد گسترده ای پیدا کرده است، سیستم های حمل ونقل هوشمند (ITS) است که تحولات شگرفی را در زمینه بهبود عملکرد، کارایی، بهره وری و ایمنی حمل ونقل به دنبال داشته است. به دلیل بحث محدودیت منابع و کمبود وقت و ... داشتن مدلی جهت تصمیم گیری در خصوص انتخاب سیستم هوشمند مناسب حایز اهمیت خواهد بود. بدینمنظور در این مقاله ابتدا 4 سیستم هوشمند پر کاربرد در زمینه اتوبوس سریع السیر معرفی و سپس یک مدل تصمیم گیری با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) جهت اولویت بندی کاربرد آنها در ایران ارایه میشود.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل همگانی ، اتوبوس سریع السیر ، تحلیل سلسله مراتبی ، تصمیم گیری