بررسی مفاهیم و جایگاه ادله و احکام تجسس در فقه و تقابل آن با حریم خصوصی افراد

موضوع علم حقوق، انسان است و نحوه ی بهره مندی انسان ها از حقوق شهروندی، از مباحث مهم نظام های حقوقی دینی و غیر دینی است. در حالی که در تعریف اصطلاح شهروند دیدگاه های مختلفی وجود دارد، بررسی این دیدگاه ها به همراه مقایسه ی تطبیقی آن در سیره ی نبوی و در حقوق ایران، در عین بدیع بودن میتواند راه گشای بحث و بررسی بیشتر درباره ی این موضوع باشد. یکی از موضوعات مهم اخلاقی در جوامع امروزی که برخی از افراد به منظور کنجکاوی و برخی به سبب اقتضای شغلی خویش، مانند نیروهای انتظامی، امنیتی و روزنامهنگاران و اصحاب خبررسانی ناگزیر از انجام آن هستند، تجسس در امور دیگران است. سوال اصلی در این مطالعه این است که تجسس از حریم خصوصی افراد از منظر فقه چه حکمی دارد فرضیه اصلی در پاسخ به سوال فوق این است که حریم افراد در فقه دارای مصطلح شرعی یا متشرعی نمیباشد و ضابطه آن صرفا0 ضابطهای عرفی است، اما در فقه تحت عناوین مختلفی از آن حمایت شده است. یافتههای پژوهش حاکی است که قدر متیقن از ادله دال بر حرمت، تحریم جاسوسی و تجسس حوزه حریم خصوصی اهل ایمان میباشد؛ و ادله حرمت قادر به تحریم جاسوسی و تجسس بهطور مطلق در مورد تمام افراد بشر اعم از مسلمانان اهل فسق، جور و کفار و... نمیباشد. حریم افراد در فقه دارای مصطلح شرعی یا متشرعی نمیباشد و ضابطه آن صرفا0 ضابطهای عرفی است، اما در فقه تحت عناوین مختلفی از آن حمایت شده است.

کلیدواژه ها:

ادله و احکام ، تجسس در فقه ، حریم خصوصی