بررسی مداخله دادگاه در داوری در حقوق ایران

داوری عبارت است از حل اختلاف فعلی یا آتی بدون مداخله قوه قاهره یا همان مراجع رسمی در برگزاری و اجرای آن؛ اما تصور نهاد داوری بدون قوه قاهره، یا تصور داوری بدون دادگاه چندان خوشایند نیست. با این فرض کارکرد داوری تنزل یافته و ضمانت اجرایی به غیر از تعهدات اخلاقی نخواهد داشت. در این صورت توسل به داوری و تلاش جهت اخذ حکم از نهاد داوری بیهوده خواهد بود. پس مداخله دادگاه در داوری ضروری است، چرا که داوران به کمک و مساعدت دادگاه در برگزاری و اجرای درست داوری و مساعدت در شناسایی و اجراء آراء صادره از داوری نیاز دارند. دخالت دادگاهها در امر داوری می تواند قبل از جریان داوری، در جریان داوری و یا حتی پس از صدور رای داور باشد. در هر مرحله، این دخالت که ممکن است نظارتی یا مساعدتی باشد بخش مهمی از رسیدگی دادگاه ها را در فرایند داوری تشکیل می دهد. مداخله دادگاه در داوری های داخلی نیز گسترده تر از داوری های تجاری بین المللی می باشد، داوری بدون حدی از مداخله دادگاه نمی تواند به حیات خود ادامه دهد؛ اما این دخالت باید مرز بندی و تحدید شود و گرنه ممکن است به ابزاری جهت دوری از هدف ارجاع امر به داوری مبدل شود. در تحقیق حاضر سعی شده است اولا0 میزان و حدود مداخله دادگاه در هر مرحله به تفکیک، داوری داخلی و داوری بین المللی تجاری بررسی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. ثمره اصلی تحقیق، مشخص کردن حدود مداخله دادگاه در امر داوری خواهد بود چراکه معشوق اصلی افراد درمراجعه به داوری آگاهی از میزان مداخله دادگاه در داوری است که هر چه مداخله کمتر باشد رجوع به داوری بیشتر خواهد بود

کلیدواژه ها:

دخالت دادگاه ، داوری ، قرارداد ، صلاحیت