بررسی نقش ظرفیت های ژیوپلیتیکی ناحیه جنوب شرق در همگرایی منطقه ای با تاکید بر ژیوپلیتیک دسترسی

با توجه به روند رو به گسترش جهان شدن، همگرایی منطقه ای یکی از ضروریات است که دولتها در این بستر جهت حذف کاستی ها و تکمیل فعالیت های سیاسی، اقتصادی، نظامی در ابعاد داخلی و منطقه ای خود، ملزم به بهره گیری ظرفیت های هم- پیمانان خود میگردند. این پژوهش، بر اساس رهیافت همتکمیلیکه مفروضه بنیادی آن جهت همکاری بر پایه نابرابری ها مزیت و کاستی ها بین مکان های مختلف جغرافیایی بنا شده؛ به دنبال این هدف است که نقش ظرفیت ژیوپلیتیکی جنوب شرق ج.ا.ایران را در توسعه روند همگرایی منطقه ای با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز که محصور در خشکی هستند ، بررسی نماید. بنابراین، سوال اصلی تحقیق این است که آیا ظرفیت ژیوپلیتیکی جنوب شرق ج.ا.ا ارتباطی جهت دسترسی به آبهای آزاد میتواند نقش موثری در روند همگرایی منطقه ای داشته باشد این پژوهش از نظر نوع، جزو پژوهش های کاربردی بشمار میآید و با روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از منابع اسنادی تنظیم گردیده است. نتایج حاصل از تحقیق - نشان می دهد، با وجود مخالفت و ممانعت گسترده قدرت های جهانی از فعال شدن ظرفیت های ژیوپلیتیکی فضای ج.ا.ا درخصوص نقل و انتقال کالا، انرژی و تبادل و تعامل بین کشورها، چشم پوشی از موقعیت ج.ا.ا جهت دسترسی به آبهای آزاد برای کشورهای محصور در خشکی آسیای مرکز و قفقاز و همچنین سایر قدرت ها جهت صادرات کالا و استفاده از منابع انرژی این منطقه دارای هزینه و اتلاف زمان در دسترسی به یکدیگر می باشد. پس از آن جهت که مزیت ژیوپلیتیک جنوب شرق می تواند نقش موثری در رفع محدودیتهای این کشورها داشته باشد، فعال نمودن ای ن ظرفیت می تواند در توسعه روند همگرایی و نهایتا منطقه گرایی نقش بی بدلیلی داشته باشد

کلیدواژه ها:

ژیوپلیتیک ، همگرایی ، منطقه گرایی ، جنوب شرق ج.ا.ا