آسیب شناسی بافت کهن شهر شیراز با رویکرد بازآفرینی شهری

بافت های کهن شهری به دلیل ارزش بالای کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، عملکردی و فرهنگی سرمایه مهمی برای شهر و حتی کشور به شمار می آیند و بافت تاریخی و فرهنگی شیراز نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. بافت کهن شیراز که حدود 2.8 درصد از مساحت کل شهر را در برمی گیرد و علی الاصول هسته اولیه شهر نیز می باشد؛ در طول سال های اخیر دستخوش دگردیسی هایی شده و آسیب های بسیاری بر آن تحمیل گردیده است. آسیب های موجود در این بافت تاریخی که نشان از هویت فرهنگی شهر می باشد؛ دامنه بسیار گسترده ای را در بر گرفته است. به منظور حل مشکلات آسیب شناسی بافت کهن شهری با بررسی تمامی جوانب ضروری به نظر می رسد. این مقاله در پی آن است که ابتدا به بررسی آسیب های بافت با رویکرد بازآفرینی شهری بپردازد و سپس با توجه به تحلیل داده های بدست آمده راهکارهایی را به منظور حل مشل بافت های کهن ارایه کند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، آسیب شناسی ، بافت کهن ، شیراز