بررسی رابطه خالص سرمایه در گردش و عملکرد شرکت با نقش تعدیل کننده سطح نگهداشت وجه نقد در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران

شیوه مدیریت سرمایه در گردش تاثیر مهمی بر گردش نقدی و عملکرد شرکت دارد. کوتاه کردن چرخه تبدیل نقدی موجب بهبود سود دهی شرکت می شود زیرا طولانی شدن چرخه تبدیل نقدی مستلزم صرف مبالغ مالی پرهزینه خارجی است. بنابراین با کاهش مدت زمان درگیری وجوه نقدی با سرمایه در گردش، شرکت می تواند عملکردی مطلوب تر داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه خالص سرمایه در گردش و عملکرد شرکت با نقش تعدیل کننده سطح نگهداشت وجه نقد در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390 تا 1394 می باشد. جامعه آماری آن کلیه شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده، که از میان آنها 130 شرکت از طریق غربالگری انتخاب شدند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه اول پژوهش نشان داد که بین سرمایه در گردش و عملکرد شرکت رابطه معناداری وجود دارد، همچنین نتایج نشان داد که متغیر سطح نگهداشت وجه نقد در رابطه بین سرمایه در گردش و عملکرد شرکت نقش تعدیل کننده ای دارد.

کلیدواژه ها:

خالص سرمایه در گردش ، عملکرد ، سطح نگهداشت وجه نقد