بررسی تاثیر کالبد مسکن معاصر بر پایداری اجتماعی با تمرکز بر ارتقای کیفیت زندگی مسکونی

پایداری اجتماعی یکی از پارامترهای اصلی توسعه پایدار به عنوان اهداف برنامه ریزی های کشور و سازمان ملل قرار دارد. این پژوهش با اثبات اینکه پایداری اجتماعی را می توان با شاکله اصلی آن یعنی کیفیت زندگی مورد سنجش و ارزیابی قرار داد به بررسی مولفه های کالبدی ارتقای کیفیت زندگی بر پایداری اجتماعی در مسکن معاصر می پردازد. به همین منظور به تبیین شاخص های پایداری اجتماعی و کیفیت زندگی در پژوهش های مرتبط از طریق تحلیل محتوای آنها پرداخته شده است. براساس تجمیع نظرات در این حوزه، کیفیت زندگی را می توان براساس دو بعد عینی و ذهنی و براساس پنج عامل تاثیرگذار بر آن و به تبع آن موثر بر پایداری اجتماعی، شامل عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی، عوامل کالبدی، عوامل کالبدی، عوامل جغرافیایی سنجید. عوامل کالبدی یکی از تاثیرگذارترین نقاط در دسترس انسان بر کیفیت زندگی و به تبع آن پایداری اجتماعی است. مسکن به عنوان بستر اصلی زندگی انسان، نقش پررنگی در پایداری اجتماعی دارد. بنابراین پایداری اجتماعی با تمرکز بر محیط مسکونی را می توان کیفیت مطلوب و پایدار زندگی مسکونی در جهت پاسخگویی به همه نیازهای متعارف ساکنین تعریف کرد. بر همین اساس، این پژوهش به منظور حرکت به سمت توسعه پایدار و رسیدن به جامعه ای پویا و مانا و بهبود شرایط امروز جامعه، موضوع مسکن معاصر را به عنوان یکی از مهمترین پایه های جامعه مطرح می سازد و براساس تبیین ماتریس تعاملی دو بعدی شاخص های کیفیت زندگی و پایداری اجتماعی، راه های رسیدن به توسعه پایدار را دنبال می کند.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، کیفیت زندگی ، مسکن معاصر ، عینیت و ذهنیت