سیری در معماری بومی بوشهر با رویکرد اصالت مدلی راهکاری در شناسایی عوامل آسایش محیطی در معماری بومی حاشیه خلیج فارس

یکی از چالشهایی که طراحان بناهای جدید با آن روبرو هستند، چگونگی رابطه ساختمان و شهر با محیط طبیعی است، بدین منظور ایجاد جریانی فکری منطبق با اصول می تواند راهگشا باشد.تا کنون سنت گرایان و منکران تکنولوژی پاسخهایی به این مساله داده اند که در مقابل پاسخهایی از سوی متجددین دریافت کرده، اما هیچ راهکار میانه ای مورد توافق قرار نگرفته و گاه به ورطه التقاط گرایی افتاده است.در این پژوهش بر آن بودیم که یک راهکار میانه را به محک بگذاریم و ضمن بررسی رویکردهای مختلف نسبت به معماری بومی ،یکی از این رویکردها را در پهنه ی اقلیمی حاشیه خلیج فارس و در شهر بوشهر بررسی نماییم.رویکردهای ارایه شده از پژوهشهای پیشین وام گرفته شده و به عنوان پیش فرض مورد استناد قرار گرفته اند که در بخش منابه و مآخذ به آنها اشاره شده.روش تحقیق علاوه بر مطالعات کتابخانه ای مبتنی بر مشاهدات میدانی تعدادی از بناهای بومی شهر بوشهر بوده است که اسناد و مدارک و کالبد بنا هنوز پا برجا بوده است. در پایان نتایج حاصل از پژوهش مبتنی بر رویکرد اصالت مدلی به عنوان پیشنهاداتی برای طراحان معاصر بیان شده که بی شک قابل باز نگری و بسط خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، رویکرد اصالت مدلی ، اقلیم گرم و مرطوب ، معماری بومی بوشهر