صنایع لفظی در دوبیتی های باباطاهر

باباطاهر عریان از بزرگترین عارفان و شاعران قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری و اهل همدان است و شاعری است بزرگ و عارف و اهل دل با روحی بلند که عشق سرکش وجودی و اندیشه های پاک عارفانه اش را در قالب محدود دوبیتی و تنها در بحر: هزج مسدس مقصور با زبانی بسیار ساده بیان کرده است که رو به سوی معشوقی ازلی و لامتناهی دارد و از آنجا که باباطاهر در پی معنی و اندیشه های عارفانه است، صنایع لفظی به کار رفته در شعر او برخلاف شاعران دیگر پارسی زبان، بسیار محدودند و به ضرورت وزن و مفاهیم عارفانه نمود پیدا می کنند نه آنکه او در پی ساخت این صنایع باشد و در واقع معنی در شعر باباطاهر برصنایع لفظی غلبه دارد و همین امر موجب بزرگ ترین امتیاز باباطاهر، نسبت به شاعران دیگر زبان و ادب فارسی شده است.

کلیدواژه ها:

دوبیتی ، دل ، عشق ، صنایع لفظی ، باباطاهر