بررسی الگوهای بومی مساکن روستایی شهرستان علی آباد کتول نمونه موردی (روستای چینو)

روستاها سکونتگاه هایی پویا در ابعاد اجتماعی اقتصادی و کالبدی فضایی هستند که نگرش ها، علایق و پاسخگویی به نیازها یا رویارویی با عوامل محدودکننده در آن ها در ساخت کالبد و شکل دادن به فضا مشاهده می شود. مساکن سنتی روستایی در شمال کشور، با ظاهر متفاوت خود اقتباسی ساده از طبیعت و جغرافیای منطقه بوده و پاسخگوی نیازهای اساسی مردمانی است که فعالیت های اقتصادی و فرهنگ زیستی آنان متفاوت با دیگر نقاط ایران می باشد. این مقاله می کوشد که به بررسی الگوی مسکن روستایی چینو با تاکید بر معماری بومی منطقه یعنی هدف این پژوهش عبارت است از چگونگی شکل گیری و معرفی مسکن سنتی روستایی و روند تغییرات آن تحت تاثیر عوامل جغرافیا، اقلیم و نوع فرهنگ عمومی منطقه که با استفاده از مجموعه مطالعات میدانی وسیع شکل گرفته است. روش گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای و عمدتا میدانی (پرسشنامه) می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق آن به صورت توصیفی تحلیلی می باشد. مسکن در روستاهای علی آباد تحت تاثیر عواملی چند قرار دارد. وجود رطوبت زیاد هوا و بارش های زیاد منطقه موجب می شود که برای تهویه ساختمان بناها فاصله زیادی از یکدیگر داشته باشند و اجزاء محوطه در عرصه واحد مسکونی پراکنده گردد. همین عامل یعنی رطوبت زیاد و میزان بارش منطقه انواع خاصی از فعالیت های اقتصادی را میسر می سازد که به منظور جوابگویی به نیاز فضایی این فعالیت ها چیدمان عناصر سایت تابع نظمی ویژه می گردد

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، معماری بومی ، معماری سنتی ، علی آبادکتول