آموزش زبان و ادبیات فارسی در فرایند جهانی سازی

این نوشته( برگرفته از یک طرح پژوهشی است با عنوان: سیر تطور آموزش زبان و ادبیات فارسی در کتاب های درسی دورهی دبیرستان از سال 1300 تا 1390، به روش توصیفی- تحلیلی و با نظارت علمی و پشتیبانی مالی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور، وابسته به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به شماره ی 91002823، که در دی ماه سال 1396 به پایان رسیده است)، زبان را چونا روح ملت دانسته، بر پیوستگی آن با تفکر در سامانهی آموزش عمومی تاکید می ورزد.برای بررسیاهمیت زبان و تاثیر آن بر فکر افراد جامعه و ساماندهی بنیان خانواده، در فرایند جهانیسازی، نخست زبان و ویژگیهای آن تبیین گردید؛ سپس دگردیسی بافتهای زبان، قدرت زبانملی در ایجاد وحدت و آسیبپذیریهای آن بررسی شد و در پی آن، پیوند زبان با هویت ملی به بحث گذاشته و تاکید گردید که یکی از نیروگاه های بنیانی زبان و فرهنگ، واژگان آن زبان است که در این نوشته، قلب زبان، خوانده شده است. بنابراین حفظ و نکوداشت و کاربری درست کلمات زبان ملی، کمک به نشاط و سرزندگی، قدرت زبان و پویا سازی فرهنگ لمی است.تاثیر آموزش زبان بر همهی کار و کردار و افکار فراگیران و گویشوران زبان، موضوع بعدی این جستار است. در بخش جغرافیای زبان، قلمرو دوگانهی زبان، بررسی گردید و سرانجام به نقش برجسته ی آموزش و خانواده در حفظ و پاسداشت گنجینه هایفرهنگی زبان ملی در برابر طوفان جهانی سازی اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، جغرافیای زبانی - فرهنگی ، جهانی سازی ، خانواده ، وحر ملت ، زبان ، فرهنگ ، هویت ملی