تجلی مفهوم تعاملات اجتماعی از محلات سنتی تا مجتمع های بلند مرتبه مسکونی معاصر

با افزایش جمعیت و رشد فزاینده شهرنشینی و همچنین پیشرفت تکنولوژی، الگوی تولید بلندمرتبه را می توان از مهمترین تحولات فرآیند اسکان بشر در شهرها به شمار آورد. امروزه مجتمع های مسکونی، اولین و مهمترین مرکز اجتماع فرد پس از خانه و خانواده محسوب می شود چرا که این مجتمع ها جایگزین محلات قدیمی شهری گشته است؛ از آنجا که روابط اجتماعی یکی از موارد ضروری در سلسله مراتب نیازهای مازلو می باشد، بی توجهی به آن و در نظر نگرفتن پیامدهای روانشناسی آن در مجتمع های بلندمرتبه مسکونی، می تواند زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه سازد. هدف از این مقاله بررسی جایگاه تعاملات اجتماعی در محلات مسکونی و خانه های سنتی و مقایسه آن با جایگاه تعاملات اجتماعی در مجتمع های بلند مرتبه مسکونی می باشد. . امروزه با تغییر شکل محلات مسکونی به مجتمع های بلند مرتبه مسکونی، بسیاری از فضاهای شهری اجتماعی مردم حذف گردیده و با جایگزین شدن واحدهای کوچک آپارتمانی به جای خانه های سنتی ایرانی، حیاط ها، ایوان ها، هشتی و درگاه تنها به راهرویی منتهی به چند واحد آپارتمانی بدل گشته است؛ فضاهای روابط و تعاملات میان همسایگان به حداقل ممکن رسیده و نمی توان انتظار تعاملات اجتماعی عمیقی از ساکنین مجتمع های بلند مرتبه مسکونی داشت.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، محلات مسکونی ، خانه ، مجتمع های بلند مرتبه