پیشنهاد الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران

زمینه: امروزه خلاقیت و نوآوری و مدیریت آن، یک نیاز راهبردی برای سازمانهای رسانه ای است. این سازمانها نیازمند نوعی سازوکار ویژه هستند تا بتوانند خلاقیت را خلاقانه مدیریت کنند. نیاز به مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی، در سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز احساس میشود. هدف: به صورت مشخص هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی مفهومی پیشنهادی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است. روش: پژوهش حاضر با روش نظریهپردازی دادهبنیاد اجرا شده است. برای این منظور، 10 نفر از مطلع ترین مدیران و برنامه سازان تلویزیونی و نیز صاحبنظران و کارشناسان حوزه خلاقیت و نوآوری در عرصه دانشگاهی کشور، بر اساس روش نمونه گیری نظری انتخاب شدند. داده ها با بهره گیری از روش مصاحبه عمیق گردآوری و پس ازآن طبق سازوکار مطرح در روش نظریه پردازی دادهبنیاد با اجرای مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی، تحلیل شد. یافته ها: کدهای مستخرج از مصاحبه ها در چهار دسته کد محوری دسته بندی شدند. یک دسته از مفاهیم به معرفی ویژگیها و ابعاد فرآیند برنامه سازی تلویزیونی میپردازد؛ دسته بعدی ضمن بررسی نقش مدیر در مراحل مختلف فرایند برنامه سازی، برخی از وظایف و تکالیف اولیه و ویژگیهای ذاتی و مهارتی او را در مدیریت خلاقیت و نوآوری بیان میکند؛ در کد محوری سوم، نقش ها ووظایف برنامه ساز در فرایند برنامه سازی و همچنین استعدادها، مهارتها و توانایی های او جا میگیرد؛ و نهایتا مفاهیم مرتبط با نیازها، الزامات و اقدامات پایهای در بروز خلاقیت و نوآوری در سازمان نیز در کد محوری چهارم دسته بندی میشود. نتیجه گیری: در پایان برای اولین بار الگوی مفهومی مدیریت خلاقیت و نوآوری در تولید محتوای تلویزیونی شامل چهار بعد برنامه سازی تلویزیونی خلاق، مدیر در برنامه سازی تلویزیونی خلاق،برنامهساز در برنامهسازی تلویزیونی خلاق و سازمان و برنامهسازی تلویزیونی خلاق، طراحی و برای اجرا در معاونت سیمای سازمان صداوسیما پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، نوآوری ، مدیریت خلاقیت و نوآوری ، فرآیند تولید تلویزیونی ، سازمان صداوسیما