مقایسه اثربخشی آموزش به روش های ایده جویی(اسکمپر)، بارش مغزی و سنتی در تغییر سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به تجربه

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش به روشهای ایده جویی، بارش مغزی و سنتی در تغییر سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به تجربه در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد بود.روش: در یک طرح شبه آزمایشی 60 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. گروه های آزمایش به طور مجزا 15 جلسه با روشهای ایده جویی و بارش مغزی و گروه گواه با روش سنتی آموزش دیدند. همه گروه ها به پرسشنامه های خودپنداره خلاق کافمان و بایر2004 و باز بودن نسبت به تجربه کاستا و مک کری1992 در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه، پاسخ دادند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون روشهای ایده جویی و بارش مغزی باعث افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به تجربه شده است. در مرحله پیگیری اثر روشهای ایده جویی و بارش مغزی در افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به تجربه تفاوت معناداری نداشتند.نتیجه گیری: روشهای ایده جویی و بارش مغزی در افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به تجربه موثر هستند و بهتر آن است که معلمان مقاطع متوسطه برای افزایش میزان خلاقیت و متغیرهای زیربنایی آن تا جایی که امکان دارد از روش هایی همانند ایدهجویی و بارش مغزی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

روش ایده جویی ، روش بارش مغزی ، خودپنداره خلاق ، باز بودن نسبت به تجربه