معرفی رساله غیبیه و بررسی ساختارهای آن

موضوع این پژوهش معرفی و بررسی ویژگی های ساختاری نسخه خطی رساله ی غیبیه میرزا عبدالکریم رایض الدین اعجوبه زنجانی از عرفای مشهور سلسله ی عرفانی و شیعی ذهبیه در قرن سیزدهم هجری قمری است. سلسله ی ذهبیه یکی از چهارمین سلسله ی عرفانی شیعه است. رایض الدین یکی از مریدان و نایب میرزابابا راز شیرازی، قطب وقت و سی و پنجمین رکن سلسله ی مذکور است که تالیفات بسیاری در موضوعات عرفانی از جمله رساله غیبیه دارد. هدف و مبنای نگارش نثر رساله غیبیه مانند آثار بسیاری از علما و عرفای عصر قاجاریه، به ویژه بزرگان سلسله ذهبیه بیان سادهی مطلب است و همه ی قواعد نویسدگی مد نظر نیست و گاه به تاثیر از نهضت بازگشت ادبی به ساده نویسی و نثر متقدمان می گراید. در نثر او غلبه با بیان موثر کلام از راه برقراری ارتباط نزدیکتر با مخاطب و آوردن عبارات خطابی، استشهاد به آیات قرآنی و احادیث و روایات دینی، موکد ساختن کلام به امثال و حکم فارسی و عربی، آوردن تخیل و تشییهات ساده و ... برای تبیین مفاهیم عالی و گاه پیچیده عرفانی و فلسفی و مملوس ساختن این مفاهیم است

کلیدواژه ها:

تصیح ، رساله غیبیه ، ذهبیه ، رایض الدین