نقش آموزش در توسعه پایدار

پایداری، الگویی برای تفکر در مورد آینده است که در آن، ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی، به منظور ارتقای کیفیت محیط زندگی، در وضعیتی متعادل با یکدیگر به سر میبرند . در این میان افزایش آگاهی مردم جامعه نسبت به اهمیت مسایل زیست محیطی در قالب توسعه پایدار در جهان، از ضریب بالایی برخوردار شده است. به طوری که سازمان های بین المللی مختلفی در این راستا تلاش می کنند که از جمله آنها یونسکو می باشد. این سازمان با تشکیل نمایندگی هایی در کشورهای مختلف سعی در تشویق کشورها برای تدوین راهبردهای آموزشی برای توسعه پایدار میکند. برای این منظور توجه به ویژگی ها، پتانسیل ها و دانش تجربی و بومی در زمینه ملی آموزش توسعه پایدار، از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله با هدف شناخت و فهم جایگاه آموزش در توسعه پایدار، با روش توصیفی- تحلیلی و اتکا به مطالعات اسنادی، از جمله بیانیه های بین المللی، به بررسی جایگاه آموزش در توسعه پایدار، در چارچوب معاهدات و قراردادهای بین المللی پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که صورت بندی مفهوم آموزش برای توسعه پایدار، توسط سازمان هایی مانند یونسکو به نحو مطلوبی انجام شده است، اما کماکان معضلاتی برای کشورها، بخصوص درکشورهای در حال توسعه در این رابطه وجود دارد. بنابراین تلاش های آتی بین المللی در این زمینه باید به سمت و سوی بهبود آموزش توسعه پایدار در کشورهای در حال توسعه، باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، توسعه پایدار ، آموزش محیط زیست