بررسی کاربرد پدافند غیر عامل در رویکردهای نوین آمایش سرزمین

پدافند غیر عامل به عنوان یکی از موثرترین و پایدارترین روشهای دفاع در مقابل تهدیدات مدرن و مخرب آفندی قرن حاضر همواره به عنوان اصلی لایتغیر در اکثر کشورهای جهان مورد پذیرش و بعضا در تعریف مفهموم آمایش سرزمین ابتدا مفهوم دفاعی و بعد مفهوم توسعه ای آن مورد توجه قرار می گیرد، بی تردید تهدید و یا امنیت، با آمایش سرزمین از رابطه متقابل و معنا داری برخوردار بوده که بکار گیری اصول و معیارهای آمایش سرزمینی در ابعاد مختلف دفاعی و توسعه ای می تواند در تکمیل زنجیره دفاعی، مدیریت بحران وامنیت ملی موثر واقع گردد. کشور ایران با وجود دارا بودن موقعیتی خاص به لحاظ ژیوپلتیکی و دارا بودن ثروتهای غنی طبیعی، با ورود به عرصه فناوری نوین، همواره در معرض آسیب از سوی دشمنان منطقه ای و بین الملی قرار داشته و دارد، از این رو شناخت دقیق تر از مفاهیم، نقش و جایگاه پدافند غیر عامل در آمایش سرزمینی و ارایه الگوهای متناسب با سازماندهی فضا و ترتیبات امنیتی به عنوان دانشی نوین که در حال حاضر در داخل کشور در حال شکل گیری، پایش و پویش فنی می باشد، می تواند اقدامی موثر به جهت آمادگی و مقابله با حوادث احتمالی، کاهش آسیب پذیری وافزایش پایداری باشد.در این مقاله سعی گردیده؛ از روش تحلیلی - توصیفی و بهرمندی از اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی (کتب، مقالات، گزارشات) و نیز جستجو در وبگاه های مجازی، ضمن تشریح اهداف و اهمیت پدافند غیر عامل، نقش و جایگاه آن در تدوین سند آمایش سرزمین مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، پدافند غیر عامل ، سند چشم انداز ، تهدید ، امنیت ملی