آمایش سرزمین و برنامه ریزی مشارکتی در مدیریت منابع آبهای زیرزمینی قنات : درسی از گذشته

آمایش سرزمین ارزیابی نظام مند عوامل طبیعی ، اجتماعی و اقتصادی به منظور کمک در انتخاب گزینه های مناسب برای افزایش و پایداری توان سرزمینی است . در طرحهای امایش سرزمین کارکرد جمعیت و منابع طبیعی از مهمترین مفاهیم در موفقیت اجرای یک برنامه امایشی است. در شرایطی که محدودیت منابع ابی چالش بزرگی فراروی یک سرزمین قرار میدهد اهمیت برنامه ریزی و سیاستگزاری بر مبنای طرحهای امایشی در تلفیق با نگرش جامع به منابع ابی حایز اهمیت است . از طرفی مفاهیمی چون افزایش وجاهت اجتماعی طرحهای تهیه شده اجماع بر روی اجرای طرحهای امایشی و مکانیسمهای ضروری اجرایی در گرو مشارکت محلی مردم در اینگونه طرحهاست . استفاده از تجارب موفق گذشتگان در مشارکت مردم در تامین تقسیم و بهره برداری و نگهداری از منابع ابهای زیرزمینی از طریق مکانیسمی همانند قنات میتواند راهگشای اساسی در موفقیت اینگونه طرحها باشد . در مقاله حاضر به بررسی اجمالی سیر تاریخی مشارکت مردمی در بهره برداری و مدیریت منابع ابهای زیرزمینی و نظامهای متکامل در این خصوص پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، مشارکت مردم ، منابع ابهای زیر زمینی ، قنات