بررسی نقش و جایگاه اقدام پژوهی دررشد دین پژوهی اساتید به عنوان الگو اخلاقی

هدف مقاله بررسی روش های رشد دین پژوهی اساتید بر اساس اقدام پژوهی است این تحقیق از نوع کاربری بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است جامعه آماری شامل 503 عضو هیات علمی در دانشگاه اصفهان بود که 106 عضو هیات علمی در دانشگاه اصفهان از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است به منظور برآورد روایی از روایی محتوا استفاده شده است اعتبار پرسشنامه بااستفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/98 محاسبه گردیده است نتایج نشان داد میانگین نمره تاثیر روش های رشد دین پژوهی اساتید در حیطه های تشخیص مسیله تغییر مسیله ارزیابی مسیله برنامه ریزی تدریسذو فعالیت های آگاهانه بیشتر از میانگین فرضی است بنابراین راهکارهای مطرح شده در این حیطه ها از لحاظ موثر بودن در روش های رشد دین پژوهشی به اساتید بیشتر از سطح متوسط است همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روش های رشد دین پژوهشی در حیطه های مذکور تفاوت وجود داشته باشد p=0/001 در میان حیطه های بالا حیطه تشخیص مسیله بیشترین میانگین نمره را داشته است 3/87 همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روش های رشد دین پژوهشی اساتید بر حسب جنسیت تفاوت مساهده شده است امابین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روش های رشد دین پژوهشی اساتید بر حسب سابقه خدمت و مرتبه علمی تفاوت معناداری مشاهده نشده است

کلیدواژه ها:

دین پژوهشی ، آموزش ، رشد دین پژوهشی ، الگو اخلاقی