بررسی انعطاف پذیری در خانه های سنتی ایران بعنوان یکی از مولفه های طراحی داخلی تاثیرگذار بر رضایتمندی سکونتی و استطاعت پذیری

انعطاف پذیری بر پایه یکی از اصول معماری ایران، (پرهیز از بیهودگی)، از دیرباز در معماری ایران به خصوص معماری مسکونی مورد توجه معماران و ساکنین خانه ها بوده است. منظور از واژه انعطاف پذیری، انعطاف پذیری فضایی و سازماندهی فضای انسان ساخت و تغییر در آن برای دستیابی به شرایط، نیازها و کاربست های جدید است. امروزه انعطاف پذیری بعنوان معیاری برای ساخت خانه های قابل استطاعت و همچنین ارتقا رضایتمندی سکونتی در حیطه مسکن اهمیت زیادی دارد. هدف اصلی این مقاله بررسی انعطاف پذیری در طراحی داخلی بعنوان مولفه موثر بر رضایتمندی سکونتی و استطاعت پذیری می باشد. روش تحقیق مورد استفاده تحلیل محتوا متن است، که در نهایت به راهکارهای طراحی داخلی از طریق انعطاف پذیری، موثر در رضایتمندی سکونتی و استطاعت پذیری مانند: جانمایی مناسب فضاهای تر، ایجاد فضاهای چند منظوره (تنوع پذیری)، ترکیب و تفکیک فضاها (تغییر پذیری)، پارتیشن، طراحی داخلی با مبلمان می رسیم.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، خانه سنتی ، طراحی داخلی ، رضایتندی سکونتی ، استطاعت پذیری