تخصیص قطب بهینه در کنترل فعال سازه ها مبتنی بر الگوریتم بهینه سازی برخورد ذرات بهبود یافته

استفاده از سیستم های کنترل سازه ای به منظور کاهش پاسخ لرزه ای سازه ها تحت انواع مختلف بارهای دینامیکی با صرف انرژی کنترلی حداقل به یک تکنولوژی استاندارد تبدیل شده است. روش تخصیص قطب، یک الگوریتم کلاسیک موثر در تیوری کنترل مدرن است. در این پژوهش با بهره گیری از روش کنترل تخصیص قطب ها، طرح کنترل بهینه ارایه می شود. بدین منظور، برخی طبقات مجهز به سیستم کنترل تاندون فعال در نظر گرفته شده اند. در این الگوریتم کنترل برای تعیین بهینه موقعیت قطب ها روش بهینه سازی فرا اکتشافی برخورد ذرات بهبود یافته، به عنوان یک روش بهینه سازی نوین و توانمند که تاکنون در کنترل سازه ها مورد استفاده قرار نگرفته است، به کار گرفته شده است. نتایج حاصل از مطالعات عددی بر روی چندین سازه تحت تاثیر رکوردهای مختلف زلزله، حاکی از کارایی روش ارایه شده می باشد. همچنین مقایسه نتایج روش ECBO با روش کلاسیک LQR بیانگر کاهش پاسخ سازه با نیروی کنترلی کمتر است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم برخورد ذرات بهبود یافته ، روش تخصیص قطب ها ، کنترل حلقه بسته ، بهینه سازی